Links gekaapt door hyprocriete elite

Traditioneel was linkse politiek het opkomen voor mensen met lage inkomens en verzet tegen bevoorrechte elites. Dat is tegenwoordig precies omgekeerd. Hoogopgeleide, welvarende mensen van meestal D66-/GL-huize domineren de linkse politiek, zeggen tegen mensen die niet kunnen rondkomen: „We worden allemaal een stukje armer”, en veroorloven zich voorrechten die ze het gewone volk ontzeggen.

Het is een goed gebruik om politici en opinieleiders te beoordelen op hun standpunten en publieke daden, niet op hun privégedrag. Maar het is ook gebruik dat ze, als ze zelf die twee domeinen vermengen, daarop wel aangesproken mogen worden. Daarom is het inderdaad niet gek om vraagtekens te zetten bij de klimaattop in Sharm-el-Sheikh. Zo’n bijeenkomst vindt nooit plaats in de bruinkoolmijnen van de voormalige DDR; ditmaal in een luxe badplaats, waar in de hotels de airconditioning de hele dag op maximaal staat.

De aanwezigen komen met zijn dertigduizenden. Nederland stuurt zes ministers, plus uitgebreide ambtelijke ondersteuning, en er gaat blijkbaar ook een parlementaire delegatie. Iedereen komt met het vliegtuig, de internationale jetset met tweehonderd privévliegtuigen. Dat mag allemaal, maar als straks aan mensen verteld gaat worden dat de kachel lager moet, dat elk Nederlands huisgezin, dat in het huidige regeerakkoord al 5000 euro in de klimaatpot heeft gedaan, nog meer moet gaan betalen, dan is dat wel wrang.

Rijke mensen

De EU heeft net verordonneerd dat nieuwe auto’s volledig vrij van CO2-uitstoot moeten zijn, wat de kosten zó omhoogdrijft dat alleen rijke mensen zich nog een auto zullen kunnen veroorloven. En die boodschappen komen allemaal van mensen die met tienduizenden naar de badplaats vliegen voor een bijeenkomst waarvan de uitkomst allang ambtelijk is voorbereid.

Als je het allemaal zo belangrijk vindt, zou je een bijeenkomst van driehonderd personen kunnen doen, en de andere 27.700 online. Teams of Webex, het scheelt per persoon tienduizenden euro’s, door de belastingbetaler betaald, en een berg CO2-uitstoot. De belerende verhalen van minister Kaag dat we korter moeten douchen, worden zo wel heel erg ongeloofwaardig.

Een tweede extreem voorbeeld van linkse kak is een scribent van de Volkskrant die ook televisieprogramma’s presenteert en reclame maakt voor een bank. Ook hier geldt de norm om weg te blijven van personen, maar als die personen een zeer hoog profiel in de media kiezen mag je er iets over vinden.

Cliché-brakende man

In zijn Twittertijdlijn zie je dat betrokkene er graag voor gaat zitten om achter uit de keel anderen de huid vol te schelden. We noteren binnen één dag: cliché-brakende man, Dukkoide rechts, domme lul, sneue zolderkamerrukker, nog een keer domme lullen, etc. Het gaat hier om iemand van adellijken huize, graaf Sander Schimmelpenninck. We zouden er geen aandacht aan geven, ware het niet dat hij de perfecte karikaturale uitvergroting is van linkse kak. Hij vliegt veelvuldig heen en weer naar zijn tweede huis in Zweden. In reactie op een vraag daarover zegt hij (10 november): „Als ik niet vlieg, gaat het vliegtuig alsnog. Dus feitelijk gezien heeft het klimaat er meer aan als ik mijn rol gebruik om voor een vliegtaks of vliegrantsoen te pleiten dan niet meer te vliegen.”

Diezelfde dag schreef hij neerbuigend over „een all-in van Henk en Ingrid” die naar Sharm-el-Sheikh op vakantie gaan. Toen ik dit geciteerd las, dacht ik eerst dat het een fake was, zoals er ook deepfake video’s van bekende Nederlanders verschijnen, en dat was de aanleiding om de tijdlijn van deze prominente Volkskranter te bekijken.

Het is dus inmiddels zo dat een van de zichtbare voormannen van links Nederland privileges voor superrijken bepleit, maar bovendien, en dat is nog erger, echt oliedom is. Want als je je eigen vlieggedrag rechtvaardigt met ’dat vliegtuig gaat toch’, dan geldt dat toch voor elke lijnvlucht? Dan heeft het toch geen zin om beleid te maken voor een vliegrantsoen om mensen minder tickets voor vliegtuigen te laten kopen, want ’dat vliegtuig gaat toch!’ Zoals in reactie op deze grote denker iemand snedig opmerkte: ik ga lekker meer vlees eten, want die koe is toch dood, en ik gooi een extra blokje op het vuur, want die boom is toch gekapt.

Linkse kak

Waarom staat links er electoraal zo slecht op? Omdat het gekaapt is door de linkse kak, zie ook de mooie rol van prins Charles in The Crown, die zich bezighoudt met thema’s waar gewone mensen die de eindjes niet aan elkaar kunnen knopen, niets aan hebben. Ik zeg dat ook tegen de partij waar ik al 45 jaar lid van ben, de PvdA: je moet je niet encanailleren met de Schimmelpenninckjes en de Kaagjes. Blijf ver van GL-Kamerleden die anderen de les lezen over het klimaat en blijkens hun vakantiefoto’s op Instagram voor de lol de wereld rondvliegen. Bij die hypocriete elite heeft fatsoenlijk links niets te zoeken.

Zo, het is inderdaad lekker om eens even achter uit de keel te gaan, dat heeft die man wel goed gezien!

Bergkamp moet onmiddellijk opstappen

Herinnert u zich nog de achterbakse D66-VVD kongsi waarmee toenmalig Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib (PvdA), door vriend en vijand gerespecteerd om haar bekwame debatleiding, in april 2021 van de troon werd gestoten en vervangen door de incompetente D6D66 wilde de PvdA een hak zetten en de VVD had het nodig zich in te likken bij de sociaal-liberalen na de wrijving en wrevel die was ontstaan tussen Mark Rutte en Sigrid Kaag. Kaag moest worden behaagd opdat ze een loyale regeringspartner voor de wankele Rutte zou worden. Zo kwam het dat de kundige Arib door het toilet werd gespoeld. Voorzet van D66, ingekopt door de VVD. Een smerige streek die de Kamer heeft opgezadeld met grote problemen.

Gotspe van ongekende klasse

Onder leiding van Bergkamp ontspoorde al menig Kamerdebat, met als dieptepunt de gênante scene tijdens de recente Algemene Politieke Beschouwingen waarbij het hele kabinet wegliep nadat Thierry Baudet wat vervelende onzin had uitgekraamd. De onnozele Bergkamp liet het gebeuren, in plaats van het kabinet zijn constitutionele plaats te wijzen: zitten blijven! Wie is hier nou de baas? In wiens huis zit u eigenlijk, kabinet?

Deze falende Kamervoorzitter, die op het pluche kwam door de inzet van een voor haar voorganger ongelooflijk onveilige werkomgeving, klaagt nu over een ’onveilige werkomgeving’ die zou zijn geschapen door haar voorganger. Zonder Khadija Arib in te lichten liet Bergkamp klachten over een vermeend ‘schrikbewind’ van Arib onderzoeken door de landsadvocaat. Die moest het via de pers vernemen! Over een onveilige werkomgeving gesproken. Een gotspe van ongekende klasse.

Zeker nu die gotspe is geëntameerd door een D66’er. De partij van de vuige drankroddels van Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma over informateur Johan Remkes (‘Er zat drank in de man’). De partij ook van het wegkijken bij en verhullen van de vieze vingerpraktijken van prominent Frans van Drimmelen. En eveneens de partij die advocaat Sydney Smeets tot Kamerlid bombardeerde hoewel al lang bekend was dat die niet met zijn handen van te jonge jongens kon afblijven. Toen de jongens in kwestie, inmiddels een paar jaartjes ouder en een stuk assertiever, dit op straat gooiden liet D66 de eigen man meteen vallen als een baksteen. Zonder ooit verantwoording te hebben afgelegd over hoe het mogelijk was geweest dat die vent door de selectiemolen kwam.

Zou ik een prominente representant zijn van zo’n partij, zou ik me wel drie keer bedenken alvorens wederom de moraalridder te gaan uithangen. Tot Vera Bergkamp dringt zulk besef kennelijk niet door. ‘Plaat voor de kop’ heet dat in gewoon Nederlands. En niet zo’n kleintje ook.

Khadija Arib heeft mijn respect, maar niet mijn sympathie. Het is een hautaine en nogal bitchy vrouw, met morele pretenties die zij niet in de praktijk brengt. Als je haar daarover lastige vragen stelt komt er geen antwoord en kun je het bos in.

Toch sta ik volledig aan haar kant in de nieuwste rel die haar incapabele opvolger Vera Bergkamp heeft veroorzaakt. Bij de Kamervoorzitter meldden zich anonieme klagers met gezeur over hoe Arib zich als Kamervoorzitter tegenover ambtenaren van het parlement zou hebben gedragen. ‘Grensoverschrijdend gedrag’, heet dat nu.

In plaats van die zeurpieten de deur uit te gooien met de mededeling “dan had je je maar moeten melden toen Khadija hier nog zat” liet ze de anonieme drammers binnen en bood een luisterend oor. Sterker nog, zonder haar voorganger waar dan ook over in te lichten, laat staan om weerwoord te vragen, bestelde Vera Bergkamp in het geheim een onderzoek bij de landsadvocaat.

U weet wel, het beruchte bureau Pels Rijcken, bekend van de zwaar frauderende bestuursvoorzitter mr. Frank Oranje. Dat was de door vele ministers hoog gewaardeerde vertrouwenspersoon die elf miljoen euro achteroverdrukte en toen dat uitkwam zo laf was om zich niet te verantwoorden, maar zich op te knopen, met achterlating van zijn verbijsterde echtgenote.

Pels Rijcken is ook het kantoor dat zowel de regering bijstaat -vandaar ‘landsadvocaat’- en tegelijkertijd de voorzitter van het controlerende orgaan juridische bijstand verleent. Volstrekt in strijd met de codes in de advocatuur, maar schaamteloosheid is nu eenmaal het kenmerk van dit bureau. De schoorsteen moet roken, zeker nu de zittende partners de schade van hun ooit zo gewaardeerde bestuursvoorzitter voor de kiezen hebben gekregen. Zuerst das Fressen, dann die Moral.

Politieke oplichter

Al eerder schakelde Vera Bergkamp Pels Rijcken in, toen er gesodemieter kwam over het miljoen euro dat zij in strijd met de regelgeving toeschoof aan haar COC-hartsvriendin, de politieke oplichter Liane den Haan. Over die dubbele pet van Pels Rijcken stelde ik destijds vragen aan de deken van de Orde van Advocaten in de regio Den Haag. Die weigerde te antwoorden. Ook zo’n heerlijk integer milieu, die advocatuur.

Dat D66’er Vera Bergkamp Pels Rijcken belde verbaast me niet. Weet zij veel. Dat Pels Rijcken de opdracht aannam en ook nog uitvoerde zonder enig contact met Arib mag gerust een schandaal worden genoemd. Een schandaal dat het advocatenkantoor nog flink zal opbreken, want reken maar dat Arib dit niet over haar kant laat gaan. Zij is het type van terugslaan. Wat dat betreft een vrouw naar mijn hart.

Haar eerste reactie, toen zij via de NRC vernam over wat er in het geheim was bekokstoofd, sprak boekdelen. “Ik ben voor de bus gegooid door mijn opvolger”. De opmaat naar een keihard gevecht, waarvan ik durf te voorspellen dat Vera Bergkamp het onderspit gaat delven. Al was het maar omdat de onnozele Kamervoorzitter qua intellect en sluwheid niet in de schaduw kan staan van haar voorganger.

Per direct Kamervoorzitterschap neerleggen

Vera Bergkamp doet er verstandig aan om per direct haar Kamervoorzitterschap neer te leggen. Geen mens die nog twijfel had dat zij totaal ongeschikt is voor die functie. Na al het eerdere geblunder is deze affaire niet een druppel die de emmer doet overlopen, maar een vloedgolf van epische proporties. Gezag had ze al niet meer.

Tijd zal ze nu ook niet meer hebben, want reken maar dat Arib haar zal bestoken met gefundeerde en terechte klachten en verwijten, die zullen uitmonden in nieuwe onderzoeken, besprekingen, vergaderingen, debatten en wat al niet. Dit kan de Tweede Kamer zich niet veroorloven.

Elke dag vernemen we uit de mond van onze volksvertegenwoordigers over crisis dit en crisis dat. Vera Bergkamp is één crisis teveel. Daarom: ga weg, in het belang van volk en vaderland!

De boerenstand willen halveren is politieke keuze, zeg niet dat het ’moet’ van de wetenschap

Bij discussies binnen de economie, politicologie of sociologie wordt nooit het gezagsargument gebruikt dat ’de hele wetenschap het erover eens is’. Dat komt omdat datgene wat men bestudeert, de politiek, de economie, de samenleving, complexe systemen zijn waarvan je niet kunt voorspellen wat er gaat gebeuren. Daar komt bij dat de mensen die deze wetenschappen bedrijven zich realiseren dat ze hun waardeoordelen nooit helemaal los kunnen knippen van hun wetenschap.

Maar nu komt het gekke: zodra het gaat om bèta-onderwerpen verwachten de alfa’s en gamma’s die ons land besturen opeens wel consensus; ze lopen er massaal achteraan zodra een paar hoogleraren hun vinger opsteken en zeggen dat ze namens de hele wetenschap spreken, zoals laatst 36 ecologen deden over het stikstofplan van het kabinet. En dat terwijl de natuur, het ecosysteem, net zo complex is als de economie of de geschiedenis. De natuur is zelfs het product van geschiedenis, om precies te zijn twee geschiedenissen: de lange termijn van de evolutie, en de kortetermijngeschiedenis van het menselijk handelen. De schitterende zandduinen en heidevelden op de Veluwe zijn ontstaan door het afgraven en het kappen van bomen door de mens.

De biologie bestaat uit moleculaire vakken (mijn terrein), en anderzijds uit ecologie, veldbiologie, landbouwkunde, natuurbeheer. De meest prominente bioloog in ons land op dat tweede gebied is beslist professor Louise Fresco. Zij is voormalig rector van de Universiteit van Wageningen, ooit cum laude gepromoveerd op duurzame landbouw, lid van niet alleen de Nederlandse Koninklijke Akademie van Wetenschappen (KNAW) maar van een hele serie buitenlandse genootschappen, en overstelpt met internationale prijzen.

Wachten

Bij een recente bijeenkomst van de KNAW liet ze zich uit over het stikstofbeleid, zoals altijd genuanceerd maar ook duidelijk. Ze zei iets heel anders dan de 36 ecologen. Ze zei: „We moeten echt af van het idee dat iedereen een super urgent probleem heeft. Er is die meneer wiens naam ik nu niet zal noemen, die telkens roept dat ’de natuur geen dag meer kan wachten’. Ik kan u verzekeren, de natuur kan heel lang wachten. Het is die meneer die niet kan wachten.”

Met deze uitspraak van professor Fresco kan het idee dat er over dit onderwerp wetenschappelijke consensus is definitief de prullenbak in. Dat zal het overigens voor het kabinet nog moeilijker maken om een nieuwe minister van Landbouw te vinden die bereid is de boeren van deze onzin te overtuigen en ’draagvlak onder de boeren’ te vinden.

Komisch

De reacties waren komisch. Het D66-Tweede Kamerlid Tjeerd de Groot dacht dat het over hem ging en reageerde: „Typisch voorbeeld dat je een probleem niet kunt oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt. Een denkwijze met als kern dat onze dieren de aarde mogen leegeten, omdat wij in er in Nederland zo goed in zijn.”

Dit is op drie niveaus interessant. In de eerste plaats de ijdelheid dat hij zeker wist dat de professor het over hem had. Ik geef u op een briefje dat dit niet zo was. Veel belangrijker is bijvoorbeeld mijnheer Vollenbroek met zijn stichting MOB die door de rechter in het gelijk is gesteld, wat leidde tot het huidige stikstofplan (wat overigens illustreert dat de regering zelf niet van plan was dit vreemde stikstofbeleid te voeren: Vollenbroek won in de rechtszaal van de Staat der Nederlanden). Na Vollenbroek zou je dan nog eerder denken aan minister Rob Jetten die in zijn recente Abel Herzberglezing dramatisch vertelde dat hij de laatste generatie is die het einde der tijden zou kunnen tegenhouden.

Ten tweede valt op dat het D66-Kamerlid in zijn reactie direct op de persoon gaat spelen door te sneren naar de ’typische denkwijze’. En ten derde de inhoudelijke reactie zelf, die ook na vier keer lezen niet te begrijpen is: „Denkwijze dat de dieren de aarde mogen leegeten omdat we in Nederland er zo goed in zijn.” Wartaal.

Het probleem is deels physics envy bij de besturende alfa’s: ze zijn jaloers op vakgebieden die wél voorspellende uitspraken kunnen doen, zoals de natuurkunde. Ze hebben niet door dat de wet van de zwaartekracht iets anders is dan de complexiteit van een ecosysteem. Daarbij komt een calvinistisch trekje: ze denken dat er een perfecte ’natuurstaat’ bestond die door de mens is bedorven; ze hebben behoefte aan schuldgevoelens, en hameren daarom graag op menselijke schuld voor alle veranderingen aan landschappen. Vooral in het aangelegde Nederlandse parkenlandschap is dat eigenaardig.

Paniekreacties

Fresco heeft volledig gelijk. Er is alle reden om goed aandacht te besteden aan de uitstoot van stikstof, methaan, CO2, en nog meer stoffen. Maar apocalyptische uitspraken (zoals ministers Jetten en Van der Wal steeds doen) dat de wereld bijna vergaat, zijn op geen enkele manier op de wetenschap gebaseerd. Daarom zijn paniekreacties onnodig en misplaatst. Dat D66 de boerenstand wil halveren is een politieke keuze, maar zeg niet dat het ’moet’ van de wetenschap.

Ook Nederland zal politici kiezen die immigratie begrenzen

Ook Nederland zal politici kiezen die immigratie begrenzen

De winst van de rechts-populistische Zweden Democraten bij de verkiezingen van zondag is onmogelijk een verrassing te noemen. Het is overal in Europa steeds hetzelfde recept: waar politici problemen rond immigratie en integratie negeren of afdoen als xenofobie of racisme, groeit populistisch rechts als kool. Waar niet geluisterd wordt naar burgers wordt afgerekend met onbehoorlijk bestuur.

’Migrantenwijken in Stockholm, Göteborg en Malmö zijn gewelddadige parallelle samenlevingen in Zweden, die onze democratie bedreigen.’ De Zweedse politiebaas Anders Thornberg koos eind 2020 een invloedrijk internationaal podium – de Financial Times – voor deze wanhoopskreet. Een teken dat er thuis niet meer naar hem geluisterd werd.

Bij negen van de tien schietpartijen zijn eerste of tweede generatie migranten betrokken. Het is al jaren oorlog in de buitenwijken van de grote steden. Ook de migranten die er wonen klagen over wetteloosheid en geweld. Maar het is de linkse regering in Stockholm al elf jaar beneden haar stand om het ruimhartige asielbeleid van Zweden ter discussie te stellen.

Harder optreden

In aanloop naar de vorige verkiezingen in 2018 is Nieuwsuur-verslaggeefster Saskia Dekkers in Göteborg. We horen een kandidaat van de Zweden Democraten voor racist en fascist worden uitgemaakt. Hij is zelf een zoon van een immigrant en is opgegroeid in een van de gewelddadige buitenwijken van de stad. Hij pleit voor harder optreden tegen de bendes en een strenger integratiebeleid. Dat zijn zelfs dan nog politiek-incorrecte standpunten. Maar het electoraat is de onveiligheid en het zwijgen zat. De aanhang van de Zweden Democraten bleef groeien.

Blijkbaar bestond het idee bij de linkse regering in Stockholm dat zij de verkiezingen niet kón verliezen, want lang bleef ze het bendegeweld negeren. En als links er wel over sprak, dan alleen vanuit de klassieke slachtoffer-doctrine waarin racisme en discriminatie de oorzaak van alle problemen zijn. Zo worden al jaren de bendes gespaard en hun misdaden opgehangen aan achterstelling en discriminatie door de autochtone Zweden.

Verdraagzaamheid

Er gaat ook veel goed in Europa bij het opnemen van grote aantallen immigranten. Dat is te danken aan de welwillendheid en verdraagzaamheid bij zowel de autochtone bevolking als migranten. Dat laat onverlet dat er grenzen zitten aan de opnamecapaciteit van een samenleving en dat het uitmaakt of nieuwkomers de democratie, de rechtsstaat en de culturele waarden in het land van aankomst onderschrijven. Dat is geen vanzelfsprekendheid.

Het verwaarlozen van deze werkelijkheid – met cultuurrelativisme of een taboe op immigratiekritiek – zet de deur open voor een parallelle samenleving met eigen regels en ’wetten’, ontsporing en criminaliteit. De Zweedse probleemwijken worden voor soms wel 95 procent bewoond door immigranten. Zij hebben niets met het land waar ze wonen. Velen vinden hun draai nooit. Het enige dat hen bindt met Zweden is de uitkering die de sociale zekerheid elke maand op hun rekening stort. Het zijn werelden apart van de rest.

Dedain

In zijn essay ’De vrijheid van de grens’ (2016) hekelt auteur Paul Scheffer het dedain voor de beperkingen die grootschalige immigratie met zich meebrengt. Hij schrijft: ’Veel hedendaagse wereldburgers hebben geen weet van Rosengard in Malmö, van Vénissieux in Lyon, van Lozells in Birmingham en van Slotervaart in Amsterdam. Ik ken genoeg mensen die zichzelf als verlicht zien, maar zelden de binnenstad verlaten en geen enkele betrokkenheid voelen bij het wel en wee van de buitenwijken. Daarom dat tolerantie en onverschilligheid zo goed samengaan.’

Scheffer heeft gelijk. En de gevolgen zijn desastreus. Nederland worstelt al meer dan twintig jaar met ontspoorde gemeenschappen in de buitenwijken. In Amsterdam hebben tolerantie en onverschilligheid de Mocro-maffia voortgebracht. Een nieuwe generatie criminelen traint zich als Rolex-dief of drugskoerier. Scholieren in Amsterdam-Zuidoost worden bij bosjes afgeperst en met de dood bedreigd. Ouders zijn ten einde raad en smeken de gemeente om harder op te treden. Maar GroenLinks in het college en in de raad verzet zich met hand en tand tegen preventief fouilleren, omdat dat ’de buurt zou stigmatiseren’.

Dit is de perverse politiek van de morele ijdelheid. Politici, bestuurders en commentatoren die het etaleren van morele superioriteit boven het oplossen en voorkomen van problemen stellen. Pronken met een ruimhartig asielbeleid, verontwaardiging over de ongelijkheid in de wereld en woede richting iedereen die durft af te dingen op het open grenzen evangelie.

Asielcrisis

Ik zag zondag staatssecretaris voor asielzaken Eric van der Burg in Buitenhof. Hij gaf toe dat de meeste immigranten Europa binnenkomen via Italië. Zij vragen daar geen asiel aan, maar reizen voor een verblijfstatus door naar Nederland. Italië onttrekt zich hierbij aan Europese afspraken en Nederland zit met een asielcrisis.

Als het na Denemarken en Groot-Brittannië ook moeilijker wordt om naar Zweden door te reizen, zullen de aantallen migranten die afslaan richting Nederland groter worden dan ze nu al zijn. De opnamecapaciteit van een samenleving verander je niet met meer opvangcentra.

In navolging van de Zweden zullen de Italianen 25 september, na een periode van open grenzen, volgens de peilingen weer rechts afslaan. En dat is waar de Nederlandse regering indirect ook om vraagt. Want als het politieke midden weigert de grenzen onder controle te brengen zullen burgers andere politici kiezen die dat wel voor ze doen.

Ingezonden opinie: Nederland moet achterhaald VN-Vluchtelingenverdrag opzeggen

Het enige antwoord van het kabinet op de asielcrisis bestaat uit het creëren van nog meer opvangplekken. Het kabinet verschuilt zich achter het VN-Vluchtelingenverdrag van 1951 om niets aan de instroom te hoeven doen. Maar Nederland kiest er zélf voor om zich door dit verdrag te laten gijzelen, betogen JA21-fractievoorzitter Joost Eerdmans en migratiedeskundige Dr. Jan van de Beek. In een ingezonden opiniestuk zetten zij de oplossing uiteen.

De zelfgecreëerde asielcrisis waaronder Nederland gebukt gaat loopt elke dag verder uit de hand. Terwijl de asielinstroom van zo’n duizend personen per week gestaag doorgaat, de asielketen totaal verstopt zit en de druk op de woningmarkt door de huisvesting van duizenden statushouders alleen maar verder toeneemt, bestaat de enige actie van het kabinet uit het realiseren van meer opvanglocaties. Nu zelfs met Haagse dwangmaatregelen waarmee gemeentebesturen buitenspel worden gezet.

De zelfgecreëerde asielcrisis waaronder Nederland gebukt gaat loopt elke dag verder uit de hand. Terwijl de asielinstroom van zo’n duizend personen per week gestaag doorgaat, de asielketen totaal verstopt zit en de druk op de woningmarkt door de huisvesting van duizenden statushouders alleen maar verder toeneemt, bestaat de enige actie van het kabinet uit het realiseren van meer opvanglocaties. Nu zelfs met Haagse dwangmaatregelen waarmee gemeentebesturen buitenspel worden gezet.

Het VN-Vluchtelingenverdrag is anno 2022 volledig ingehaald door de werkelijkheid. Ooit bedoeld als een set rechtvaardige basisrechten voor met name Europese ontheemden die naar een buurland vluchtten, maar in de geglobaliseerde wereld van nu een open uitnodiging aan iedereen die duizenden kilometers rondreist op zoek naar de meest aantrekkelijke verzorgingsstaat. Die eindbestemming is vaak Nederland. En vanwege het niet naleven van de Dublinverordening, waardoor asielzoekers amper worden teruggestuurd naar het eerste land van binnenkomst in de Europese Unie, is die eindbestemming doorgaans permanent.

De gevolgen voor de Nederlandse samenleving zijn desastreus. En niet alleen omdat Nederland in één groot azc dreigt te veranderen, maar zeker ook op langere termijn. In het oog springen de gevolgen voor de woningmarkt, die voor steeds meer Nederlandse jongeren een onneembare vesting wordt. Ook het onderwijs, de sociale samenhang in wijken en de westerse normen, waarden en cultuur komen steeds verder onder druk te staan.

Huidig asielbeleid in financieel opzicht kamikazepolitiek

In financieel opzicht is het huidige asielbeleid regelrechte kamikazepolitiek. Eerder bleek uit het onderzoeksrapport Grenzeloze Verzorgingsstaat dat één asielmigrant de schatkist gedurende zijn of haar leven netto ongeveer 5,5 ton kost. Met een wekelijkse instroom van ruwweg duizend asielzoekers – inclusief nareizigers en 18 procent volgmigratie (Centraal Bureau voor de Statistiek, CBS) – en een inwilligingspercentage van 63 procent voor asielverzoeken (CBS), praten we over een kostenpost van 340 miljoen euro per week. Elke week opnieuw. Voor dit jaar komt dat neer op een duizelingwekkend bedrag van 17,7 miljard euro netto, oftewel 1.000 euro per Nederlander.

Toch blijft het kabinet het VN-Vluchtelingenverdrag opwerpen om niets aan de asielinstroom te doen. Wat het er echter niet bij zegt, is dat Nederland er zélf voor kiest om zich door dit gedateerde verdrag te laten gijzelen. Sterker, het verdrag zélf biedt mogelijkheden om onder de destructieve werking ervan uit te komen.

Het klinkt als een logische optie om het verdrag aan te passen aan de realiteit van de 21ste eeuw. En op papier is dat mogelijk. Artikel 45 geeft aangesloten landen de bevoegdheid om bij de VN om herziening van het verdrag te verzoeken. Een optie waarnaar eerder ook de commissie-Donner onderzoek deed. In de praktijk zullen noodzakelijke fundamentele wijzigingen echter niet mogelijk zijn, aangezien alle betrokken partijen hiermee akkoord moeten gaan. Inclusief landen die juist baat hebben bij het verdrag, bijvoorbeeld omdat ze profiteren van geld dat voormalige onderdanen aan familie in het land van herkomst sturen. Of nog cynischer: omdat zij hun dissidenten of lastpakken graag naar Europa zien vertrekken.

Officiële brief volstaat om VN-Vluchtelingenverdrag op te zeggen

Daarnaast biedt artikel 42 de mogelijkheid om op diverse artikelen een voorbehoud te maken. Een aantal cruciale artikelen is hiervan echter uitgezonderd, waardoor ook deze optie geen begaanbare weg zal zijn. De werkelijke oplossing voor Nederland ligt in artikel 44: het geheel opzeggen van het verdrag. Een officiële brief naar de secretaris-generaal van de VN volstaat, waarna de opzegging één jaar later een feit is.

Dat is dan ook het enige juiste antwoord. Zeg het Vluchtelingenverdrag per direct op en voer tegelijkertijd grenscontroles in. Niet op een karikaturale en onhaalbare manier, maar middels slimme grensbewaking die de verkeersdoorstroom minimaal belemmert. Want ook dat is onder de huidige omstandigheden mogelijk op grond van de Schengengrenscode. Daarmee slaan we twee vliegen in één klap: we voorkomen niet alleen dat Nederland iedere asielzoeker moet opvangen, maar ook dat iedereen überhaupt asiel in Nederland kán aanvragen. Het VN-Vluchtelingenverdrag verplicht immers niet om mensen op het grondgebied toe te laten, het verbiedt enkel om mensen met een ‘gegronde vrees voor vervolging’ uit te wijzen.

Is daarmee alles opgelost? Uiteraard niet. Veel elementen uit het Vluchtelingenverdrag zijn doorvertaald in Europese en Nederlandse wetgeving. Maar het is een krachtige eerste stap met een sterk ontmoedigende werking. Gidsland Denemarken heeft immers aangetoond dat alleen al het aannemen van strenge asielwetgeving de instroom sterk doet afnemen, ook als deze nog lang niet van kracht is. Daarnaast is het nota bene het kabinet zélf dat zich achter het Vluchtelingenverdrag verschuilt. Zonder dit verdrag is er kennelijk een aanzienlijk strenger asielbeleid mogelijk. Met het opzeggen van het verdrag verdwijnt dus tevens het excuus om de asielcrisis op zijn beloop te laten. Zo kunnen we eindelijk werk gaan maken van een permanente oplossing van het asielprobleem door invoering van het strenge en rechtvaardige Deense asielbeleid in Nederland.

Het kabinet weet wat het te doen staat. Zeg het VN-Vluchtelingenverdrag vaarwel en bevrijd Nederland uit deze permanente asielcrisis. Geen uitvluchten meer. Het kán gewoon. Het enige wat een strenger en realistischer asielbeleid nog in de weg staat, is politieke onwil.

Asielcrisis het nieuwe normaal.

Afshin Ellian

Asielcrisis is het nieuwe normaal: vele miljoenen willen naar het Westen

Asielcrisis is het nieuwe normaal. Volksverhuizing is nu de mondiale gebeurtenis. Alleen al 49 procent van de Iraanse jongeren tussen 18 en 29 jaar hoopt te kunnen migreren naar een westers land, volgens de laatste opiniepeiling van Stasis. Voor de leeftijd tussen 30-44 is dat 35 procent. Het gaat hier om miljoenen mensen. Ook miljoenen Afghanen willen, als ze de kans krijgen, naar het Westen migreren.

In nogal wat landen heersen despoten, corruptie en armoede. De mensen uit die landen gaan niet massaal naar Rusland vluchten. Europa lijkt de eindebestemming van massale volksverhuizing te worden. China neemt geen vluchtelingen op. Weinigen willen zich in een homogene en nogal xenofobe Aziatische samenleving vestigen. Niet alleen China, maar ook Japan of Zuid-Korea kennen geen asielcrisis of opvangcrisis.

Overigens leert ervaring, wanneer bijvoorbeeld Afghanen naar het Westen migreren, dat sommigen gaandeweg nostalgische gevoelens beginnen te ontwikkelen voor de achterlijke tradities: salafisme, vrouwenonderdrukking en antiwesterse sentimenten. Het Westen lijkt op de meest gewilde feesttent. Het deelnemen aan een feest is iets anders dan zich te gaan onderwerpen aan de feestregels. De wederzijdse teleurstelling is soms groot.

Verzorgingsstaat

Aan de vrije kant van de wereld is het Westen vooral populair en niet een land als Argentinië of Chili. Volgens het eerdergenoemde onderzoek willen de meeste Iraanse jongeren naar Amerika, Duitsland of Canada migreren. En uiteindelijk komen ze vooral in Europa terecht. Waarom is het Westen en vooral Europa zo aantrekkelijk? Waarom niet Colombia of Chili?

De verzorgingsstaat en de asielprocedure hebben een magnetische kracht op volksverhuizers. De verzorgingsstaat garandeert het bestaansrecht, toegang tot onderwijs en goede gezondheidszorg. En de ingewikkelde asielprocedure biedt ze een reële kans om hier te kunnen verblijven.

Geen politieke vluchtelingen

Deze Iraanse jongeren zijn geen politieke vluchtelingen. De meeste Iraniërs in Nederland zijn trouwens geen politieke vluchtelingen. Omdat ze niet door de Iraanse regering worden vervolgd. Dat geldt ook op dit moment voor de meeste Afghanen. Ja, het is niet leuk onder een sharia-regiem te leven. Maar dit kan het Westen niet voor ze veranderen. Dat heeft men twintig jaar tevergeefs geprobeerd.

Somalië is al decennialang onveilig. Ook daar willen velen weg. Met de onveilige landen kan men op zich een eigen wereldkaart creëren. Libië is ook niet een ordentelijk land. En Syrië is de bakermaat van onveiligheid in de regio. Irak, het buurland van Syrië, was onveilig en wordt waarschijnlijk in de komende tijd nog onveiliger. De reden is dat een machtige sjiitische leider, Moqtada Sadr, zich tegen andere sjiitische groepen keert die door Iran worden gesteund.

Sjiitisch despotisme

Vorige week kritiseerde hij de vertegenwoordiging van de Verenigde Naties in Irak onder leiding van oud-minister Jeanine Hennis-Plasschaert. Omdat Sadr kennelijk van de VN verwacht om zijn kant te kiezen. Overigens zijn al die sjiitische groepen en milities buitengewoon gevaarlijk en fundamentalistisch. Als er geen politieke oplossing komt, gaan ze elkaar met wapens bestrijden. En wanneer een politieke oplossing komt, zullen nogal jongeren benauwd krijgen van sjiitisch despotisme. Op naar Holland dus!

Van onveilige landen naar veilige landen. Ook uit Pakistan (een bijzonder mondiale achterstandswijk) willen nogal jongeren migreren. Te veel mensen, te weinig welvaart! En dan is er nog Egypte. Er zijn genoeg Egyptische jonge mannen die liefst hier willen wonen. Het politieke conflict tussen de Moslimbroederschap en de rest is nog niet beslecht.

Massale volksverhuizing

Moslimbroederschap is nog steeds populair bij een deel van de bevolking. Wie al bij al rationeel en niet emotioneel naar de immigratie kijkt, weet dat we het hier over een massale volksverhuizing hebben. Er zijn dus miljoenen mensen die naar Europa willen verhuizen. In die peiling van Statis zei 57% ondervraagden dat ze vanwege de economische problemen Iran willen verlaten en 25% wil voor een beter leven migreren. Dus heeft de meerderheid van ondervraagden een economisch motief. Maar hier vertellen ze, omwille van een verblijfsvergunning, een ander verhaal.

In waarheid moet de asielcrisis niet een westerse crisis, maar een crisis van dictatuur, corruptie en sharia in landen van herkomst zijn. Maar zolang D66, GroenLinks en PvdA met een roze bril naar de wereld kijken, is de asielcrisis een westers probleem. En zolang niet de noodzakelijk juridische (internationale) wijziging in het asielrecht worden aangebracht, zullen ook onze kleinkinderen regelmatig getrakteerd worden op een asielcrisis.

In deze onzekere tijd is een ding zeker: de asielcrisis.

Onze bestuurders willen crises niet wegnemen maar verdiepen

Vorige week luisterde ik naar Marianne Zwagerman, online columnist bij De Telegraaf, in haar podcast ’Op z’n kop’. Zwagerman sprak in die podcast met emeritus-hoogleraar Han Lindeboom. Het gesprek was vorige week woensdag laat op de avond online gezet, en tijdens het grote stikstofdebat in het parlement van 23 juni werd verscheidene keren naar dat gesprek verwezen, met name door Pieter Omtzigt.

Professor Lindeboom is gepromoveerd op stikstof. En hij is lid van D66. Dus hij achtte het als zijn plicht om zijn bevindingen naar aanleiding van overheidsplannen over stikstof met zijn partij te delen. Maar dat werd hem ontraden. De partijtop, althans de mensen die hij had benaderd, stuurde hem het bos in en zijn kritische rapport werd terzijde gelegd.

Lindeboom wil elk Natura2000-gebiedje als zelfstandige eenheid bestuderen en veel genuanceerder te werk gaan dan de overheid tot nu toe voorstelt. Hij wees op fouten in het RIVM-rapport over stikstof, en legde uit dat die door het RIVM waren toegegeven, maar formeel werd met de correcties niets gedaan.

Als je de professor hebt aangehoord, hoor je aanbevelingen die zo redelijk en overtuigend zijn dat je je afvraagt waarom hij niet meteen door een vrolijke Mark Rutte werd gebeld – vrolijk, ja, omdat de professor hem mogelijkheden had kunnen aanreiken die het dreigende lot van veel boeren zal verlichten of beperken terwijl ze hun werk kunnen blijven doen. Lindeboom werd niet gebeld.

In een opvallende column in NRC Handelsblad schreef Louise Fresco, de briljante voorzitter van de Raad van Bestuur van Wageningen University & Research, een van de belangrijkste landbouwuniversiteiten in de wereld, dat Nederlandse boeren „tot de meest succesvolle en innovatieve ter wereld [zijn] dankzij het Plan-Mansholt, Europese steun en onderzoek.” Ook schreef Fresco: „Hoe je het ook meet – CO2 per gram geproduceerde eiwit of water per kilo tomaat – de Nederlandse landbouw is duurzamer en milieuvriendelijker dan die elders.”

Ik zou Fresco’s hele column hier willen citeren, maar laat ik me beperken tot de volgende kernzinnen: „Nergens is bij mijn weten de tegenstelling tussen stad en platteland zo scherp dat het belang van de natuur systematisch boven dat van boeren wordt gesteld. Hoe minder landbouw, hoe meer natuur lijkt het adagium geworden. Daarmee zijn we op de foute weg. Nederland is een grote tuin tussen bebouwde stroken. De boerenprotesten gaan ten diepste niet over uitstoot maar over onbegrip.”

Niet deskundig

Net als Lindeboom is Fresco een deskundige. Hun gelijken hebben zij in het parlement niet. En ook niet in het kabinet: Robbert Dijkgraaf is een hoogbegaafde man, maar is geen landbouw- of stikstofdeskundige; hij weet wel alles van zwarte gaten. We hebben als stikstofminister Christianne van der Wal, die een ’didactische graad HBO lesbevoegdheid’ heeft; let wel, daar kijk ik niet op neer. Maar als ik de taak van stikstofminister aangeboden had gekregen, had ik beleefd bedankt. Dat had mevr. Van der Wal ook moeten doen; zij heeft geen idee wat het periodieke systeem is, heeft geen benul van chemische verbindingen. Zij voert uit wat haar wordt opgedragen. Dus houdt zij zich, net als Mark Rutte, stil als Han Lindeboom in Zwagermans podcast uitlegt wat er mis is met de stikstofaanpak van de coalitie, en blijft ze nog steeds zwijgen als Louise Fresco „vele stedelingen en hoogopgeleiden” verwijt dat ze zijn gaan denken dat „in het dichtbevolkte Nederland landbouw een sta-in-de- weg [is] geworden.”

Alsof het nog niet dodelijk genoeg was, kwam Paul Jansen, onze hoofdredacteur, afgelopen zaterdag met een column over D66 en stikstof. Hij schreef dat D66 stelt dat tachtig procent van onze natuur is verdwenen, en hij vroeg D66 om onderbouwing. Hij kreeg twee grafieken: „Die gingen niet over natuuromvang, maar over een teloorgang van biodiversiteit – de talrijkheid van dieren en planten. In de eerste grafiek bleek als vertrekpunt de mondiale biodiversiteit in het jaar 1700 (!) gebruikt. Nederlandse data startten rond 1900 op circa index 40. Dus volgens dit model was toen al zestig procent van de planten en dierensoorten verdwenen. Of heeft hier nooit bestaan.”

Dinsdag kwam in het parlement een motie van Pieter Omtzigt in stemming over professor Lindebooms feitelijke kritiek op het stikstofrapport van het RIVM. Het parlement wees de zinnige motie af.

Crises niet wegnemen

Bevinden we ons in een fase van collectief verlies van werkelijkheidszin bij onze politici en bestuurders? Zeker. En toch is er over nagedacht. Onze bestuurders nemen geen contact op met dissidente deskundigen omdat zij de crises niet willen wegnemen maar willen verdiepen: een viruscrisis, een energiecrisis, een Ruslandcrisis, een klimaatcrisis. Desnoods fabriceren zij een crisis, zoals de stikstofcrisis. Daarmee willen zij een specifieke nieuwe devotie laten ontstaan, namelijk natuurdevotie, die een heilige drie-eenheid vormt met bescheidenheid en zuinigheid.

Het lijkt er sterk op dat onze politieke elites zich niet met feiten willen laten overtuigen. Met crises forceren onze elites hun agenda’s door onze strot. Want het doel – de groene utopie van een zuiver land voor zuivere gelovigen – is heilig.

Inleiding

Deze site bevat informatie over de demografische effecten van immigratie naar Nederland. Daarnaast wordt ook informatie gegeven over de kosten en baten van immigratie. 
 
Deze informatie is gebaseerd op een computermodel waarmee vier scenario's zijn doorgerekend. Deze scenario's zijn bedoeld om een beeld te geven wat het beleid van politieke partijen betekent voor de bevolkingsontwikkeling en de kosten van immigratie. 


 

Waarom deze site

Deze website komt voort uit de wens om inzicht te krijgen in de demografische gevolgen van immigratie en om die inzichten te delen met geïnteresseerden. De naam van de site verwijst daar ook naar; het gaat om de democratisering van demografische kennis in Nederland. Vandaar de naam demo-demo.nl.

Feitelijk komt mijn motivatie om deze site te beginnen voort uit vier bronnen: nieuwsgierigheid, ergernis, bezorgdheid en verantwoordelijkheid.

Nieuwsgierigheid

De nieuwsgierigheid wordt gevoed uit mijn interesse in het onderwerp immigratie. Ik was altijd al geïnteresseerd in verschillende culturen en heb vroeger ook veel gereisd, onder andere in Afrika, Azië en de voormalige Sovjet Unie. Vanuit die interesse heb ik na mijn studie wiskunde en informatica aan de Universiteit Utrecht culturele antropologie gestudeerd aan de UvA. Daarna ben ik aan diezelfde universiteit gepromoveerd op het onderwerp migratie. Mijn proefschrift ging over de kennis die economen in de loop der tijd hebben geproduceerd over de economische gevolgen van immigratie naar Nederland en ook over de vraag of die kennis wel geproduceerd mocht worden. Ik ben dus oprecht geïnteresseerd in de effecten van immigratie op de ontvangende samenleving. Daarnaast heb ik ook wel een voorliefde voor de cijfertjes achter de verschijnselen en voor het schrijven van computerprogramma's.

Ergernis

Wie op zoek gaat naar goede informatie over immigratie vindt niet altijd wat hij of zij zoekt. Daar begint de ergernis. Wie bijvoorbeeld wil weten wat een bepaalde mate van immigratie doet met de etnische samenstelling van de bevolking of het percentage moslims in Nederland, komt al snel uit bij gezaghebbende instituten als het NIDI en het CBS. Op zich zijn die uiteraard beter toegerust dan ik om een demografisch model te ontwikkelen, maar de informatie die ze produceren bevredigt niet altijd. 

Een belangrijk punt is bijvoorbeeld dat het CBS de derde generatie allochtonen automatisch tot de autochtonen rekent, ongeacht of zij zich Nederlander voelen of willen zijn. Anders gezegd: de mate en het moment van assimilatie (opgevat als zelfidentificatie met Nederland) staan bij voorbaat vast. Dat is niet realistisch. Wat ook ontbreekt zijn toegankelijke scenario's om bijvoorbeeld de ontwikkeling van het aantal niet-westerse immigranten of het aantal islamieten in Nederland te relateren aan een bepaalde mate van (asiel)migratie of aan een bepaalde mate van secularisatie of assimilatie. 

Ook bestond er geen middel om de kosten en baten van het migratiebeleid door te rekenen. Dat is onbegrijpelijk in een land waar alle verkiezingsprogramma's door het CPB worden doorgerekend. En tevens onverantwoord, want de impact van immigratie op het overheidsbudget is groot. 

Daarom besloot ik zelf een demografisch model te bouwen en een computerprogramma te schrijven, waarmee ik de demografische en economische effecten van beleidsscenario's door kon rekenen.

Bezorgdheid

Een belangrijke motivatie om al die moeite te doen is bezorgdheid. Ik voel me Europeaan en westerling en tot op zekere hoogte ook wereldburger. Maar ik identificeer me toch in de eerste plaats met Nederland. En ik denk dat teveel immigratie op de manier zoals die nu plaatsvindt niet goed is voor Nederland. 

De immigratie van teveel kansarme niet-westerse immigranten vormt een bedreiging van onze welvaart, onze welvaartsstaat en de sociale vrede. Het kernpunt is dat we door onze uitgebreide welvaartsstaat niet in staat zijn om grote aantallen immigranten van gemiddeld of laag scholingsniveau te absorberen. Veel te veel mensen komen in laaggeschoolde banen of een uitkering terecht. Dat kost grote sommen geld, omdat ook de meeste werkende immigranten over hun hele verblijfsduur netto-ontvangers van de welvaartsstaat zijn. Door structurele onderliggende oorzaken (outsourcing, robotisering, automatisering, enzovoort) is het vrijwel onmogelijk om daar beleidsmatig iets aan te doen middels banenplannen en dergelijke. 

Nu nog zijn we in staat om de latente etnische en religieuze tegenstellingen af te kopen met verzorgingsstaatarrangementen. Maar juist doordat immigratie ontzettend veel geld kost is die verzorgingsstaat op termijn niet houdbaar, als er in de toekomst sprake is van een structureel hoog niveau van ongeselecteerde immigratie. Als het huidige beleid van nauwelijks selectieve massa-immigratie wordt voortgezet, dan zullen er economische tegenstellingen - die langs etnische en religieuze breuklijnen lopen - aan de oppervlakte komen met alle gevolgen van dien. 

Daarnaast vormt een te grote immigratie van mensen die zich niet of nauwelijks identificeren met Nederland - en met de Nederlandse normen en waarden - een bedreiging voor de instandhouding van de Nederlandse samenleving. Dit geldt in het bijzonder voor de immigratie van orthodoxe moslims. Orthodoxe moslims hebben veelal een waardesysteem dat op cruciale onderdelen conflicteert met het westerse waardesysteem dat in Nederland domineert. Het gaat dan om een aantal in het oog springende punten als de gelijkheid van man en vrouw. Maar onderliggend gaat het zaken die zo mogelijk nog wezenlijker zijn. Een voorbeeld is het feit dat in het Westen religie bijna helemaal is teruggedrongen naar het privédomein. Uit onderzoek van onder andere de socioloog Ruud Koopmans is gebleken dat dit haaks staat op de visie van een groot deel van de orthodoxe moslims, die vinden dat hun religieuze wetten (de sharia) boven de wetten van Nederland staan. 

Bij kleine aantallen immigranten hoeft het niet direct een probleem te zijn dat immigranten een conflicterend waardesysteem hebben. Maar bij massale immigratie kan het leiden tot een strijd om de dominantie van het ene dan wel het andere waardesysteem. Veel progressieve mensen gaan er van uit dat culturele diversiteit altijd op voorhand goed is, een doel dat nastrevenswaardig is en tot op zekere hoogte is diversiteit uiteraard wenselijk. Maar als die diversiteit leidt tot allerlei disfunctionele conflicten in de samenleving en het democratische proces gaat frustreren, dan ligt het tegendeel meer voor de hand. 

Laten we ook niet onderschatten dat de massa-immigratie geleidelijk het waardesysteem van een samenleving verschuift. Het waardesysteem vormt een onderdeel van wat de antropoloog Marvin Harris aanduidt als de superstructure van de cultuur. Die superstructure is mede bepalend voor de wijze waarop culturen basale zaken als economische productie en menselijke reproductie organiseren. Dus een ander wereldbeeld en een ander systeem van normen en waarden kan uiteindelijk ook leiden tot een andere samenleving.

Verder is massale immigratie een potentieel probleem als veel immigranten zich niet met het ontvangende land identificeren. Symbolisch op dit punt waren de demonstraties en het vlagvertoon van Erdogan-aanhangers op de Erasmusbrug in Rotterdam na de mislukte Turkse coup. Deze mensen bevestigden wat al langer blijkt uit onderzoek van de SCP: een groot deel van de immigranten van Turkse herkomst (en ook een aantal andere groepen) identificeert zich nauwelijks met Nederland en veel meer met het land van herkomst. 

Als er steeds meer immigranten komen die zich niet of nauwelijks met Nederland identificeren, dan is dat in potentie een probleem. Want Nederland is er niet zomaar. Nederland bestaat bij de gratie van het feit dat er voldoende mensen zijn die zich met Nederland identificeren. Dat al die mensen heel verschillend zijn, maar toch ook tot op zekere hoogte gedeelde waarden en normen hebben. En dat de meeste van die mensen op de een of andere manier een inspanning leveren om Nederland - dit welvarende, vrije en vredige land - steeds weer opnieuw vorm te geven en in stand te houden. Die reproductieve capaciteit komt in gevaar door te veel immigratie.

Tot slot dit. Veel progressieven verdedigen graag de rechten van minderheden - zoals de oorspronkelijke, inheemse bevolking (indigenous population) van Amerika - op de beleving en het behoud van hun eigen taal en cultuur. Maar met datzelfde argument kan men argumenteren dat ook de indigenous population van Nederland recht heeft op de beleving en het behoud van de eigen taal en cultuur. De enige plaats waar die Nederlandse indigenous population de eigen taal en cultuur kan beleven is Nederland. Nergens anders kunnen zij heen om die beleving te hebben. Dus als de Nederlandse indigenous population dat recht op behoud van taal en cultuur heeft, dan heeft zij ook het recht om zich te vrijwaren van al te abrupte of ingrijpende veranderingen van die taal en cultuur door massale immigratie. Dit is iets waar veel Nederlanders - waaronder ik - zich terecht zorgen over maken.

Verantwoordelijkheid

Het mag duidelijk zijn dat ik de huidigeimmigratie onverantwoord vind. Het stoort me dan ook dat er behoorlijk veel mensen zijn - met name hoogopgeleide, kosmopolitisch ingestelde mensen aan de linkerzijde van het politieke spectrum - die de massale immigratie van de afgelopen decennia een mooie zaak lijken te vinden. Een voorbeeld vormt het VN-vluchtelingenverdrag. Ik denk dat dat verdrag totaal niet houdbaar is, maar nogal wat progressieven en christenen vinden dat wij altijd onderdak moeten bieden aan verdragsvluchtelingen, hoeveel het er ook zijn. Impliciet zeggen die mensen dat Nederland via het VN-vluchtelingenverdrag de mensenrechten van 7 miljard wereldburgers (en aan het eind van de eeuw 11 miljard) moet garanderen. In de praktijk gaat het in het asielherkomstgebied (ruwweg West-Azië, Afrika en enkele Europese landen) op dit moment om ongeveer 2 miljard mensen en aan het eind van de eeuw om ongeveer 6 miljard mensen. De meeste asielzoekers komen terecht in een dozijn Europese landen die samen ongeveer 400 miljoen inwoners tellen. Dat is totaal uit verhouding. Ik vind dat gevaarlijk en naïef omdat de massale migratie die daarvan het gevolg kan zijn simpelweg verwoestend uit kan pakken voor het Nederland zoals we dat nu kennen. 

Daarom zie ik het als mijn verantwoordelijkheid om middels deze site zo goed mogelijk inzicht te geven in de economische en demografische gevolgen van de massa-immigratie, juist omdat overheidsinstituten als het SCP, CBS en CPB hier de zaak op onderdelen laten liggen. Die leemte probeer ik op te vullen met deze eerste poging om alle beschikbare informatie zo goed mogelijk in één model onder te brengen. Hopelijk pakken genoemde overheidsinstituten dit initiatief op en produceren zij eindelijk een betrouwbaar model waarmee systematisch alle beleidsvoornemens en verkiezingsprogramma's inzake immigratie op economische en demografische effecten kunnen worden doorgerekend. Dat zou een goede zaak zijn, want die instituten zijn met al hun menskracht, expertise en middelen ongetwijfeld beter geoutilleerd voor deze taak dan ik.

Stemwijzer

Deze site is ook te gebruiken als een soort 'stemwijzer' op het onderdeel migratie. Er zijn vier scenario's ontwikkeld die inzicht geven in het effect van verschillende typen immigratiebeleid, begrensd, mainstream, ruimhartig en onbegrensd:

Ter rechterzijde van het politieke spectrum zijn er partijen zoals de PVV en Forum voor Democratie die de immigratie verregaand willen terugdringen. De effecten van een dergelijk beleid worden verbeeld door het scenario begrensd.

In het midden bevinden zich politieke partijen als de VVD die de status quo willen handhaven. De effecten van dergelijke beleid worden weergegeven in het scenario mainstream.

Ter linkerzijde zijn er partijen als GroenLinks en D66 die graag spreken over een ruimhartig toelatingsbeleid en het feit dat elke echte vluchteling altijd welkom moet zijn in Nederland. Voor deze partijen zijn de scenario's ruimhartig en onbegrensd ontwikkeld.

In het laatste geval is er gekozen voor twee scenario's omdat deze partijen in principe een onbegrensd beleid voorstaan waarbij het aanbod van asielzoekers de instroom bepaalt en elke uitkomst in principe mogelijk is. Met de twee scenario's worden de effecten bekeken van twee ordes van grootte van asielinstroom.

Historisch perspectief

Om de figuren elders op deze site in perspectief te plaatsen het volgende historisch voorbeeld van het mogelijk verloop van bevolkingsontwikkeling door immigratie. Volgens de CPB-publicatie Immigratie in Nederland: economische gevolgen uit 2000 waren er begin jaren zeventig 55 duizend Turkse en Marokkaanse gastarbeiders in Nederland en 20 duizend gezinsleden, in totaal 75 duizend personen. Inmiddels is deze groep meer dan vertienvoudigd tot 817 duizend personen (inclusief 33 duizend personen van de derde generatie).

In ontwikkeling

Deze site is uit bovenstaande motieven ontstaan. Echter, dit project is van dermate omvang en complexiteit dat het eigenlijk te veel is voor één persoon. Gelukkig heb ik meerdere deskundige mensen kunnen consulteren, waaronder Hans Roodenburg, voormalig hoofdonderzoeker van het CPB (waarvoor dank!). Ik heb naar eer en geweten, en met alle kennis en kunde die ik heb, een poging gedaan om tot een toekomstverkenning te komen. Het model en daarmee de site zijn in ontwikkeling.

Ik hoop twee dingen te bereiken. In de eerste plaats dat de gevestigde instituten een permanent lopende tool ontwikkelen om de economische en demografische effecten van het migratiebeleid (of het ontbreken daarvan) door te rekenen. Daarnaast hoop ik dat geïnteresseerden via het contactformulier komen met aanvullingen of mij wijzen op eventuele hiaten en of fouten. Eventuele wijzigingen zal ik bijhouden in een versiebeheer. 

Dr. Jan H. van de Beek

© 2017 Jan H. van de Beek